Kerkuil (Tyto alba) wijdverspreide uilensoort die op zolders, in torens en kerken broedt.

Komt bijna overal ter wereld voor, behalve in de polen, woestijngebieden en bepaalde delen van Azië, een typische nachtvogel, maar in enkele delen jaagt hij ook overdag, zijn gespecialiseerd in het vangen van kleine zoogdieren die ze op hun geluid lokaliseren.
Broeden meermaals gedurende het jaar, afhankelijk van hun standplaats. Het legsel, gemiddeld 4 eieren, wordt meestal in een oud gebouw, een holle boom, of in een klif uitgebroed. Het vrouwtje en de jonge kuikens zijn afhankelijk van het mannetje voor voedsel. Wanneer het voedselaanbod groot is, kunnen kerkuilenpopulaties snel groter worden; wereldwijd wordt de vogel beschouwd als soort met minste zorg binnen natuurbehoud.
Middelgrote, vaalgekleurde uil met lange vleugels en een korte, gedrongen staart. De rugzijde heeft een goudbruine tot leigrijze grondkleur en is gespikkeld. Lichaamslengte kan aanzienlijk variëren, afhankelijk van de ondersoort, maar de meeste volwassen kerkuilen hebben een lengte van 35–39 cm en een spanwijdte van 80–95 cm. Het gemiddelde gewicht is 355 gram. De staart is hoekig gevormd, in tegenstelling tot die van de echte uilen.