Papegaaiduiker (Fratercula arctica) is een vogel uit de familie van de alken (Alcidae).

Hij is van kleine afstand gemakkelijk te herkennen aan het zwart-witte verenkleed en de grote, tijdens het broedseizoen felgekleurde snavel, wordt 28 tot 34 cm lang, spanwijdte van 50 tot 60 cm, 300-700 gram. Hij eet voornamelijk vis. In de winter is de snavel kleiner, in de nazomer verdwijnen de buitenste lagen. De snavel van de juvenielen is kleiner dan die van de volwassen exemplaren.
Hij komt voor in het Noord-Atlantisch gebied, waar hij in kolonies broedt in zelf gegraven holen op steile grazige hellingen op rotskusten. Hun broedgebieden bevinden zich aan de kusten van de Atlantische Oceaan, ongeveer tot aan de Noordelijke IJszee. De grootste kolonie leeft op IJsland. Verder leven papegaaiduikers op de eilanden van Schotland en Wales, de Hebriden, in Ierland, Groenland, Nova Zembla, Noorwegen, Spitsbergen en aan de noordoostkust van Noord-Amerika.
In de winter trekken ze verder naar het zuiden, tot aan de hoogte van de Middellandse Zee. Hij overwintert op volle zee, verder van de kust dan andere alken. Papegaaiduikers worden in Nederland en België gerekend tot de zeldzame wintergasten langs de kust.