Schoonebeeker in 19de eeuw ontstaan uit kruisingen van Munnikken, Drentse en Veluwse heideschapen en net als het Groot heideschaap hebben beide rassen waarschijnlijk een eeuwenoude Spaanse oorsprong.

Het meest bonte grote heideschaap, ze komen in vrijwel alle kleurslagen voor van lichtvos, vaalvos, donkervos, zwartvos, mengvos, wit tot zwart met een scala aan bonte aftekeningen. Typisch zijn de Romeinse (gebogen) neus, de harige vacht en de hoge benen. Het is in vergelijking met andere heideschapen ook een fors schaap met een schofthoogte rond de 70 cm en een gewicht tussen de 50 en 80 kg.
Schoonebeekers zijn zelfredzaam, worden makkelijk drachtig, en aflammeren gaat probleemloos, wat ze zeer geschikt maakt voor begrazing van heidevelden en schraalgraslanden. Daarnaast heeft de Schoonebeeker door zijn omvang nog een heel behoorlijke vleesopbrengst wanneer in het najaar de overtollige (ram)lammeren het veld moeten ruimen. Culinaire kenners prijzen het vlees om zijn (wildachtige) smaak.